Feb 1, 2014

Robert Rook Trio Momentum
O.A.P. Records 1304

Even dacht ik in het derde nummer GB’s Groove van Robert Rooks nieuwste cd Momentum dat hij Keith Jarrett wilde imiteren. Maar Robert Rook (1966) is daar te eigenzinnig voor. Het is misschien wel het sterkste nummer. Samen met het mild swingende Topology, waarin de pianist met snelle loopjes zijn ritmetandem van het rechte pad lijkt te willen duwen. Maar dat lukt natuurlijk niet. Bassist Thomas Winther Andersen -sinds 2004 aan Rook verbonden- kent de pianist als geen ander. En drummer Bart van Helsdingen mag dan nu wel debuteren bij pianist, hij is natuurlijk wel een van de betere drummers in deze contreien.

Regularity is een andere compositie die het verdient om lang(er) op het repertoire te blijven. Union beantwoordt evenzeer aan de criteria die Rook zichzelf meestal oplegt: mooie melodie en swing.

Maar de pianist kan ook uit een veel improviserender en vrijer vaatje tappen, zoals in Axiom of Choice. Al is het onduidelijk, waarom Rook onontkoombaar die keuze maakte. In zijn andere gestructureerde composities is hij een van de betere muziekschrijvers. Hij moet daar zelf van overtuigd zijn geraakt, want Momentum (dat overigens ‘vaart’ en ‘massa’ betekent) bevat slechts één ‘geleende’’ compositie, Orbits van Wayne Shorter. De andere tien zijn van Robert Rook. Daar zitten dus enkele bovenmodale bij. Robert Rook is behalve pianist ook wiskundige. Jammer dat hij geen marketing heeft gestudeerd. Dan was hij nu een van de bekendste jazzpianisten in Nederland en wijde omgeving geweest. En niet een te weinig gehoorde!

Klaas Koopman, Pianowereld februari 2014