Robert Rook/Thomas Winther Andersen Quartet,
vrijdag 7 oktober 2005, Jazzcafé Alto, Amsterdam

Bij binnenkomst in dit bekende Amsterdamse jazzpodium viel direct op dat er deze vrijdagavond iets bijzonders stond te gebeuren. De lange pijpenla met oude houten ronde tafeltjes, stoelen en banken was om 21.30 uur al helemaal bezet. Op het programma stond een optreden van het Robert Rook/Thomas Winther Andersen Quartet, naar aanleiding van de lancering van hun aansprekende album: ‘Dangerous Cats’.

Pianist Robert Rook is vooral bekend geworden door het behalen van de tweede prijs in de Deloitte Jazz Award Competition, onlangs gehouden in het Bimhuis te Amsterdam. Op dit album ‘Dangerous Cats’ speelt Rook samen met de van oorsprong Noorse contra-bassist Thomas Winther Andersen, onder andere bekend van zijn groep Line Up. Ook speelt de Canadese tenorsaxofonist Rob Armus mee en drummer Victor de Boo, die deze vrijdagavond Dick Verbeeck verving. De genoemde bezetting had nog nooit in deze samenstelling live opgetreden

Op het programma stonden standards als ‘You And The Night And The Music’, ‘Search For Peace’, ‘The Night Has A Thousand Eyes’ en daarnaast een groot aantal composities van de hand van Rook (o.a. ‘Monk Is The Man’ en ‘Nothing Rhymes On A Waterbike’) en van Winther Andersen (o.a. ‘Hymn For All’, ‘Magic Moments’ en ‘Drained Feelings’)

De spanning en de verwachting van het publiek was duidelijk voelbaar toen de instru-menten geïnstalleerd werden op het piepkleine podium. Gestart werd met een compositie van Joe Henderson, die verrassend genoeg meteen in up-tempo werd gespeeld. Victor de Boo juinde van meet af aan zijn medespelers behoorlijk op. Ook Robert Rook speelde zeer geïnspireerd en het leek deze avond vaak of hij de muzieknoten zelfs uit zijn schoenzolen wilde halen (bij het pianospelen stond hij dan ook regelmatig op). Thomas Winther Ander-sen, die vooral bekend is om zijn uiterst stuwende melodieuze basspel, laveerde moeite-loos door de grillige composities, waarbij hij – door de steeds verder naar achteren schuivende stoel van Rook – noodgedwongen vaak een nieuwe positie moest innemen.

De Boo en Winther Andersen vormen samen een zeer professioneel ondersteunend team. Maar spetterende solo’s werden ook gespeeld, afgewisseld met langzamere muziek-passages. De wat ingetogen overkomende saxofonist Rob Armus speelde uiterst expres-sief op zijn tenorsaxofoon en lijkt een hele grote te worden, want zijn techniek op dit instrument is zeer solide.

Samenvattend: een zeer inspirerend optreden op hoog niveau, dat tot maar liefst drie uur ‘s nachts duurde. Ook fijn te kunnen constateren dat er tot aan het einde toe nauwelijks verloop was onder het aanwezige publiek, dat dan ook met een plezierige ervaring rijker huiswaarts keerde

Rolf Polak , Draai om je oren – 2005